[elhaam]

1. در افراد دارای بیماری اکتودرمال دیسپلازی.
   
2. ایمپلنت و پیوند استخوان در بیماران دارای شکاف های استخوانی ( درکام ).
   
3. بچه ها و نوجوانانی که آنودنشیا ( بی دندانی ) کامل و یا ناقص دارند.
   
4. فقدان دندان ها به علت ضربه.
   

موارد عدم تجویز ایمپلنت دندانی در نوجوانان

1. قبل از بلوغ.
   
2. بچه هایی که در جهش رشدی بلوغ هستند.
   
3. مواردی که فضا برای انجام کاشت نا کافی است.
   

توجه داشته باشید سن تقویمی به تنهایی نشان دهنده توفق رشد نیست، برای روشن شدن این مطلب چند راهکار وجود دارد:

1. گرفتن رادیو گرافی سفالومتریک ( رادیوگرافی های ارتودنسی ) و دیدن این که در طول یک سال هیچ رشدی اتفاق نمی افتد. البته این روش معایبی هم دارد مثل میزان اشعه بالا، زمانبر بودن این عمل و امکان ایجاد تاخیر بی دلیل.
   
2. رادیوگرافی از مچ دست انجام شده و با استاندار های اطلس مقایسه می شود.
   

در موارد بی دندانی شدید، امکان دارد که لینک قابل نمایش نیست . لطفا ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید که به وی رجوع شده است، بالاجبار قبل از دوره ی رشدی بلوغ کاشت را انجام دهد ولی به صورت کلی تا پایان رشد ( صورت و جمجه ) باید صبر کرد و ترجیحا برای دختر ها قبل از ۱۵ سالگی و برای پسر ها قبل از ۱۸ سالگی نباید انجام شود.

ایمپلنت در نوجوانان در کدام ناحیه دارای ریسک بیشتری است

 در قوام ( جلو ) فک بالا بیشترین ریسک را دارد که علت آن ها غیر قابل پیش بینی بودن رشد در ناحیه در آینده است و به این دلیل می باشد که به عنوان یکی از ناحیه هایی است که ریسک انجام کاشت در آن بالا می باشد.