امروز،
وقتی نگاهی به قیمت خودرو کارکرده در اوایل دهه نود میاندازیم، احتمالا احساس خواهیم کرد که از آن سال تاکنون حدود سیصد سال گذشته است. سالهایی از عمر ما که خودرو کمکم از دسترس قشر آسیبپذیر دور شد و به جمع کالاهای لوکس و سرمایهای پیوست. تا جایی که امروز خودرو نه به عنوان یک کالای مصرفی در خیابانها که به عنوان یک کالای سرمایهای در بورس کالا شناخته میشود.
خودروسازی ایرانی سالها است که از نظر کیفی درجا زده است. حتی از دید بسیاری از کارشناسان بررسی روند خودروسازی در ایران دارای یک شیب ثابت هم نبوده و به سمت منفی شدن گرایش دارد. چراکه در گذشته خودروهای ملی ما مانند پیکان که رایجترین خودرو در خیابانهای ایران بود، از فناوری روز استفاده کرده و خودروسازان سعی داشتند خود را با روند خودروسازی در جهان همگام کنند. این در حالی است که خودروسازی امروز ایران نه تنها هیچ تلاشی برای بهبود کیفیت کالاهای خود نمیکند، بلکه اصلا قصدی برای حضور در رقابت جهانی نداشته است. این موضوع با خروج شرکتهای اروپایی از ایران و قطع نظارت آنها تشدید شده و تا حد زیادی کاهش کیفیت خودروهای ملی را به دنبال داشته است. با این حال عدم پیشرفت کیفی و فنی خودروهای ملی هیچ مانعی برای افزایش قیمت آنها نبوده و نیست.
استارت اولیه این افزایش قیمت در سال 91 زده شد. زمانی که خودروسازان تصمیم گرفتند با تهدید به کاهش تیراژ تولید مطالبات خود را دریافت کرده و اصطلاحا ضرر خود را جبران کنند. نقطه شروع این ماجرا پراید ده میلیون تومانی بود. تهدید خودروسازان به کاهش عرضه خودرو و انبار کردن خودروهای تولید شده در پارکینگهای وسیع پراید را به 12 میلیون تومان و پژو 405 را به 18 میلیون رساند. این روند تا 14 میلیونی شدن پراید و 40 میلیونی شدن پژو 206 ادامه پیدا کرد. نهایتا در پایان سال 91 پراید با قیمتی حدود 18 میلیون، پژو 206 حدود 54 میلیون و تیبا حدود 21 میلیون به فروش میرسید.
این افزایش قیمت در سالهای بعد نیز ادامه یافته و در سال 93 قیمت پژو 405 به سی میلیون، پراید به 20 میلیون و پراید هاچبک به 21 میلیون رسید. بیستمیلیونی شدن پراید بازخوردهای منفی زیادی را به دنبال داشته و اعتراضات فراوانی را در میان مردم ایجاد کرد. تا جایی که بازار خودرو در رکودی سخت به سر میبرد. اما احتیاج مردم به خودرو و تشدید تحریمها باعث شد که خودروسازان در یک بازگشت طوفانی قیمت خودرو کارکرده را تا حد زیادی افزایش دهند. قیمتی که امروز در عرض یک ماه 40 درصد افزایش یافته و صدای اعتراضی را به دنبال نداشته است.
لینک قابل نمایش نیست . لطفا ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید
خودروسازی ایرانی سالها است که از نظر کیفی درجا زده است. حتی از دید بسیاری از کارشناسان بررسی روند خودروسازی در ایران دارای یک شیب ثابت هم نبوده و به سمت منفی شدن گرایش دارد. چراکه در گذشته خودروهای ملی ما مانند پیکان که رایجترین خودرو در خیابانهای ایران بود، از فناوری روز استفاده کرده و خودروسازان سعی داشتند خود را با روند خودروسازی در جهان همگام کنند. این در حالی است که خودروسازی امروز ایران نه تنها هیچ تلاشی برای بهبود کیفیت کالاهای خود نمیکند، بلکه اصلا قصدی برای حضور در رقابت جهانی نداشته است. این موضوع با خروج شرکتهای اروپایی از ایران و قطع نظارت آنها تشدید شده و تا حد زیادی کاهش کیفیت خودروهای ملی را به دنبال داشته است. با این حال عدم پیشرفت کیفی و فنی خودروهای ملی هیچ مانعی برای افزایش قیمت آنها نبوده و نیست.
استارت اولیه این افزایش قیمت در سال 91 زده شد. زمانی که خودروسازان تصمیم گرفتند با تهدید به کاهش تیراژ تولید مطالبات خود را دریافت کرده و اصطلاحا ضرر خود را جبران کنند. نقطه شروع این ماجرا پراید ده میلیون تومانی بود. تهدید خودروسازان به کاهش عرضه خودرو و انبار کردن خودروهای تولید شده در پارکینگهای وسیع پراید را به 12 میلیون تومان و پژو 405 را به 18 میلیون رساند. این روند تا 14 میلیونی شدن پراید و 40 میلیونی شدن پژو 206 ادامه پیدا کرد. نهایتا در پایان سال 91 پراید با قیمتی حدود 18 میلیون، پژو 206 حدود 54 میلیون و تیبا حدود 21 میلیون به فروش میرسید.
این افزایش قیمت در سالهای بعد نیز ادامه یافته و در سال 93 قیمت پژو 405 به سی میلیون، پراید به 20 میلیون و پراید هاچبک به 21 میلیون رسید. بیستمیلیونی شدن پراید بازخوردهای منفی زیادی را به دنبال داشته و اعتراضات فراوانی را در میان مردم ایجاد کرد. تا جایی که بازار خودرو در رکودی سخت به سر میبرد. اما احتیاج مردم به خودرو و تشدید تحریمها باعث شد که خودروسازان در یک بازگشت طوفانی قیمت خودرو کارکرده را تا حد زیادی افزایش دهند. قیمتی که امروز در عرض یک ماه 40 درصد افزایش یافته و صدای اعتراضی را به دنبال نداشته است.
لینک قابل نمایش نیست . لطفا ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید