سلام، مهمان
امروز،
طراحی و پیکربندی صحیح شبکههای وایفای معمولاً دشواریهای خاصی دارد، بهویژه در فرکانس باند شلوغ و کوچک 2.4 گیگاهرتز. وقتی تعداد کاربران پیش روی یک شبکه بیش از حد زیاد میشود یا فشردگی در یک محدوده خاص افزایش مییابد، جدا از تداخل با شبکههای بیسیم مجاور، مشکلات ظرفیتی ظاهر میشوند. تعداد کاربران یا دستگاههای وایفای در روزهای نخستین این فناوری بسیار کم بود، ولی امروزه وضعیت بسیار متفاوت شده است. دفترها و ساختمانهای خصوصی مجهز به شبکه بیسیم، ممکن است دسترسی به یک، دو یا حتی تعداد بیشتری دستگاههای وایفای را برای هر کارمند فراهم کنند. علاوه بر این، برای مهمانها نیز این دسترسی عرضه میشود. به این ترتیب، تعداد بیشتر و بیشتری از مردم به دنبال اتصال وایفای میگردند. بهویژه، در مکانهای عمومی افراد مختلف به دنبال متصل کردن لپتاپ، گوشی هوشمند و تبلت خود به شبکه وایفای هستند تا به این وسیله در مصرف حجم داده از طریق شبکه سلولی صرفهجویی کنند. بنابراین، دانستن نکتههای مفید برای فایق آمدن بر دشواریهای طراحی و پیکربندی صحیح یک شبکه وایفای میتواند بسیار حیاتی باشد. در ادامه، به بررسی 12 نمونه از این ترفندها میپردازیم.
برای توان عملیاتی و ظرفیت طراحی کنید
زمانی که کاربران وایفای زیادی وجود نداشتند، شبکههای بیسیم بر اساس محدوده تحت پوشش طراحی میشدند. به این ترتیب، با ارزیابی ابعاد شبکه و مکانیابی برای نقاط دسترسی، از پوشش مناسب شبکه اطمینان حاصل میشد. حالا باید برای توان عملیاتی و ظرفیت طراحی کرد. به هنگام طراحی یک شبکه بیسیم، باید دستگاههای کلاینت وایفای را ارزیابی کنید که چگونه از آن استفاده و بهرهبرداری میکنند. سپس، میتوانید توان عملیاتی و نقاط دسترسی مورد نیاز برای پشتیبانی از آن را محاسبه کنید و همزمان میزان رشد و تغییرات در آینده را نیز در نظر بگیرید. با وجود 802.11b/g/n روی باند 2.4 گیگاهرتز، فقط سه کانال همپوشان وجود دارد. به این ترتیب، وقتی بیش از سه نقطه دسترسی را در محدوده نزدیک به هم گرد آورید، تداخل میان کانالها به یک مشکل تبدیل میشود. بهترین حالت این است که روی یک کانال یا کانالهای همپوشان، هیچیک از نقاط دسترسی با نقطه دیگر تداخل نداشته باشد. اگرچه استانداردهای 802.11 مکانیسمهایی برای رسیدگی به تداخلهای این چنینی دارند، ولی تداخل میان کانالها باعث کاهش کارایی میشود.
زمان مورد نیاز را برای ارسال و دریافت بررسی کنید
در محدودههایی همچون مکانهای عمومی که تراکم کاربران زیاد است، ممکن است سه کانال 2.4 گیگاهرتزی کافی نباشد. درهرحال، تکنیکهایی وجود دارد که ممکن است شما را قادر سازد قبل از همپوشانی کانالها و به وجود آمدن تداخل میان کانالها، ظرفیت اکسسپوینتهایی را که در حال حاضر در اختیار دارید، افزایش دهید. به یاد داشته باشید، اصلیترین مسئله در شبکههای بیسیم ارسال و دریافت امواج است. با وجود نقاط دسترسی بهعنوان فقط یک دستگاه، کلاینتهای وایفای باید برای زمان دریافت در ستیز باشند و چه نقطه دسترسی و چه کلاینت، میتواند در هر شرایطی روی کانال موجود به مخابره بپردازد. هرچه توان عملیاتی و سرعت انتقال داده بیشتر باشد، به زمان در دسترس کمتری نیاز خواهد بود و بهطور کلی کلاینتهای بیشتری میتوانند متصل و از دسترسی به شبکه بیسیم بهرهمند شوند. تنظیمهای بسیاری وجود دارد که میتوانید کارایی را با پیکربندی آنها افزایش دهید و زمان مورد نیاز را برای ارسال و دریافت اصلاح کنید.
از هدایت باند 5 گیگاهرتز بهره ببرید
برای سبک کردن باند شلوغ 2.4 گیگاهرتزی، سعی کنید کاربران وایفای را به باند بزرگتر و خلوتتر 5 گیگاهرتز کوچ دهید. سعی کنید از نقاط دسترسی دوبانده 802.11n یا 802.11ac استفاده کنید که از هدایت باند (Band Steering) پشتیبانی کند. وقتی این ویژگی در نقاط پشتیبانی تحت پشتیبانی و فعال باشد، کلاینتهای دوبانده به اجبار به باند 5 گیگاهرتزی هدایت میشوند و انتخاب باند برای اتصال به کاربر، به دستگاه یا کاربر محول نمیشود. بیشتر نقاط دسترسی به هنگام دریافت کاوشها و درخواستها در باند
2.4 گیگاهرتزی، فقط به کاوشها و درخواستها در باند 5 گیگاهرتزی پاسخ میدهند و به این ترتیب، کارکرد مذکور را به کار میگیرند.
در کانال 5 گیگاهرتزی کانالهای بسیار بیشتری وجود دارد و امروزه تعداد دستگاههایی که از این باند پشتیبانی میکنند، افزایش یافته است. به این نکته توجه داشته باشید که این کانال به دلیل داشتن فرکانس بالا، گستره محدودتری را پوشش میدهد. بنابراین، برای پوششدهی مطلوب در باند 5 گیگاهرتز باید ارزیابی شبکه بیشتری برای طراحی انجام دهید. اگر پوششدهی 5 گیگاهرتز به اندازه کافی مطلوب نبود، سعی کنید آستانه هدایت باند تحت پشتیبانی نقطه دسترسی را پیکربندی کنید. برخی از نقطههای دسترسی به کاربر اجازه میدهند یک حداقل سطح سیگنال برای کلاینت تعیین کند. این سیگنال قبل از استفاده از هدایت باند توسط کلاینت مورد استفاده قرار میگیرد.
از WPA2 استفاده کنید
اگرچه هر دو نسخه WPA و WPA2 با استانداردهای 802.11n و 802.11ac سازگار هستند، نرخ انتقال داده در WPA به 54 مگابیت در ثانیه محدود است. به هنگام استفاده از استانداردهای جدیدتر بیسیم، باید WPA2 را فقط برای امنیت SSID انتخاب کنید تا حداکثر توان عملیاتی فراهم شود. هر کلاینت قدیمی هم که از امنیت جدید پشتیبانی نمیکند، باید بهروز شود.
تعداد SSID مجازی را درنظر بگیرید
در نظر داشته باشید که به هنگام ایجاد SSID اضافی هر SSID سربار کلی شبکه بیسیم را افزایش میدهد. هر SSID حتی اگر مورد استفاده هم نباشد، باعث افزایش ترافیک مدیریت شبکه میشود. بنابراین، محدود کردن تعداد شبکههای مجازی را در نظر داشته باشید؛ مثلاً یکی برای دسترسی خصوصی و یکی هم برای دسترسی عمومی. اگر هم به جدا کردن سطوح دسترسی خصوصی نیاز داشتید، میتوان این کار را از طریق VLAN دینامیک با استفاده از تأیید اعتبار 802.1X انجام داد.
نرخهای داده سطح پایین را غیرفعال کنید
سعی کنید با غیرفعال کردن نرخهای داده سطح پایین، بستههای داده را (که شامل موارد مربوط به مدیریت هم میشود) مجبور کنید از طریق نرخ بالای داده ارسال شوند و اطمینان یابید که کلاینتها با نرخ داده بالاتری متصل میشوند. همچنین، این امر باعث میشود کلاینتها بهصورت خودکار و با سرعت بیشتر به دنبال نقاط دسترسی بهتر بگردند و متصل شوند.
ـ اگر همچنان کلاینتهای قدیمی 802.11b در شبکه خود موجود دارید، باید به فکر بهروزرسانی یا جایگزینی آنها باشید، ولی هنوز هم میتوانید پایینترین نرخهای داده (1، 2 و 5.5 مگابیت در ثانیه) را غیرفعال و بالاترین نرخ (11 مگابیت) را فعال رها کنید.
ـ اگر هیچ کلاینت 802.11b ندارید، نرخ داده 11 مگابیت در ثانیه و همه نرخهای پایین را غیرفعال کنید.
ـ قاعدتاً باید از کلاینتهای 802.11g پشتیبانی کنید. اگر پوششدهی وایفای شما به اندازه کافی خوب باشد، بهتر است برخی از نرخهای داده پایینتر این استاندارد را غیرفعال کنید: 12، 24، 36 و 48 مگابیت در ثانیه.
پهنای کانالها را درست پیکربندی کنید.
در اکسسپوینتهایی که از کانالهای بزرگتر از 20 مگاهرتزیهای قدیمی پشتیبانی میکنند، بهتر است Auto 20/40 MHz را برای 2.4 گیگاهرتز غیرفعال و فقط از کانالهای 20 مگاهرتز استفاده کنید.
در این کانال، فقط داشتن یک کانال غیرهمپوشان 40 مگاهرتزی امکانپذیر است. بنابراین، کانالهای بزرگتر فقط برای محدودههایی کارآمد هستند که فقط یک نقطه دسترسی یا کانال مورد استفاده قرار میگیرد. در 5 گیگاهرتز امکان استفاده از پهنای کانال بیشتر وجود دارد؛ زیرا طیف فرکانس بیشتری در دسترس است. فقط باید اطمینان یابید که کانالهای مرتبط، باعث ایجاد تداخل میان کانال با شبکههای خودتان یا همسایهها نمیشوند.
زمان مخابره را درنظر بگیرید
کوچک کردن اندازه بستهها یا کم کردن زمانهای مخابره میتواند کارایی را افزایش دهد. به این منظور، میتوانید این تنظیمات را فعال کنید:
ـ Short Preamble Length: برای کوتاه کردن اطلاعات سرصفحه در بستهها، اگر هیچ کلاینت 802.11b ندارید.
ـ Short Slot Time: برای کاهش میزان زمانی که یک دستگاه پس از یک تلاقی صبر میکند، پیش از بازمخابره یک بسته.
ـ Short Guard Interval: برای کمتر کردن زمان میان علائم مخابره شده.
ـ Frame Aggregation: برای صدور اجازه مخابره چند فریم در یک ارسال واحد، ولی به یاد داشته باشید که فعال کردن این تنظیم میتواند باعث به وجود آمدن مشکلات ناسازگاری با آیپد و آیفون شود.
ترافیک برودکست را محدود کنید
ترافیک برودکست میتواند باعث کاهش توان عملیاتی کلی یک شبکه بیسیم نیز بشود؛ بنابراین، برای کاهش این ترافیک به نکتههای زیر توجه کنید:
ـ اگر نیازی به ارتباط کاربر به کاربر نیست، کلاینت بیسیم را ایزوله کنید
تا از برودکست دستگاههای وایفای با یکدیگر جلوگیری شود. دستگاههای وایفای همچنان قادر به ارتباط با کلاینتهای سیمی خواهند بود، ولی امکان ارتباط مستقیم با کلاینتهای بیسیم نخواهد بود.
ـ دامنههای برودکست LAN و WLAN را جدا کنید تا حجم ترافیک برودکست در سمت WLAN کاهش یابد.
وقفه رهنما را تنظیم کنید
چنانکه پیشتر هم اشاره شد، هر نقطه دسترسی برای هر SSID یک بسته رهنما ارسال میکند که شامل اطلاعات اساسی درباره شبکه بیسیم است. نرخ پیشفرض وقفه که بستههای راهنما بر مبنای آن ارسال میشوند، معمولاً 100 میلیثانیه است.
افزایش نرخ وقفه باعث کاهش حجم رهنماها و زمان مورد مصرف آنها میشود، ولی این کار میتواند باعث عوارض جانبی ناخواسته نیز بشود.
بهطور معمول هرچه وقفه کوچکتر باشد، کلاینتها سریعتر متصل میشوند و میان نقاط دسترسی جستوجو میکنند.
بزرگتر بودن وقفه باعث افزایش زمان اتصال کلاینتها و تأخیرهای بلندتر برای کلاینتها در ارسال داده میشود.
چندپارگی و آستانههای RTS را تنظیم کنید
کاهش چندپارگی و نیز آستانه RTS (سرنام Request to Send) میتواند باعث افزایش کارایی در شبکههای بیسیم با تعداد زیاد (دستکم بالای 5 درصد) تلاقی یا تداخل شود. اگر از یک طرف یک نود مخفی موجود بود و از طرف دیگر فاصله کلاینتها بسیار زیاد بود، ابتدا RTS خود را کاهش دهید. شاید بهتر باشد با آستانه حدود 500 بایت آغاز کنید. اگر نودهای مخفی مسئلهای نبودند، با کاهش آستانه چندپارگی شروع کنید. این مورد را نیز میتوانید با آستانه 1000 بایت آغاز کنید.
به ارزیابیهای اضافی شبکه توجه کنید
به این نکته توجه داشته باشید که اگر کاهش آستانههای مذکور مورد نیاز نباشد، میتواند باعث کاهش سرعت شبکه شود. پیشنهاد میکنیم که تغییرهای کوچکی اعمال و امتحان کنید که بهبودی حاصل شد یا خیر.
اگر مشکلات ظرفیت همچنان خودنمایی میکرد، میتوانید علاوه بر تغییر این تنظیمات، به ارزیابیها اضافی شبکه بپردازید. ممکن است دریابید که تغییر سطوح مخابره نقطه دسترسی و مکانهای نقطه دسترسی به کوچکتر کردن اندازه سلول کمک میکند و شما را قادر میسازد نقاط دسترسی بیشتری در محدوده مورد نظر قرار دهید. همچنین، به پیکربندیهای دیگر شبکه که ظرفیت را تحت تأثیر قرار میدهند توجه کنید؛ از جمله یک محدوده بسنده DHCP.
منبع شبکه
برای توان عملیاتی و ظرفیت طراحی کنید
زمانی که کاربران وایفای زیادی وجود نداشتند، شبکههای بیسیم بر اساس محدوده تحت پوشش طراحی میشدند. به این ترتیب، با ارزیابی ابعاد شبکه و مکانیابی برای نقاط دسترسی، از پوشش مناسب شبکه اطمینان حاصل میشد. حالا باید برای توان عملیاتی و ظرفیت طراحی کرد. به هنگام طراحی یک شبکه بیسیم، باید دستگاههای کلاینت وایفای را ارزیابی کنید که چگونه از آن استفاده و بهرهبرداری میکنند. سپس، میتوانید توان عملیاتی و نقاط دسترسی مورد نیاز برای پشتیبانی از آن را محاسبه کنید و همزمان میزان رشد و تغییرات در آینده را نیز در نظر بگیرید. با وجود 802.11b/g/n روی باند 2.4 گیگاهرتز، فقط سه کانال همپوشان وجود دارد. به این ترتیب، وقتی بیش از سه نقطه دسترسی را در محدوده نزدیک به هم گرد آورید، تداخل میان کانالها به یک مشکل تبدیل میشود. بهترین حالت این است که روی یک کانال یا کانالهای همپوشان، هیچیک از نقاط دسترسی با نقطه دیگر تداخل نداشته باشد. اگرچه استانداردهای 802.11 مکانیسمهایی برای رسیدگی به تداخلهای این چنینی دارند، ولی تداخل میان کانالها باعث کاهش کارایی میشود.
زمان مورد نیاز را برای ارسال و دریافت بررسی کنید
در محدودههایی همچون مکانهای عمومی که تراکم کاربران زیاد است، ممکن است سه کانال 2.4 گیگاهرتزی کافی نباشد. درهرحال، تکنیکهایی وجود دارد که ممکن است شما را قادر سازد قبل از همپوشانی کانالها و به وجود آمدن تداخل میان کانالها، ظرفیت اکسسپوینتهایی را که در حال حاضر در اختیار دارید، افزایش دهید. به یاد داشته باشید، اصلیترین مسئله در شبکههای بیسیم ارسال و دریافت امواج است. با وجود نقاط دسترسی بهعنوان فقط یک دستگاه، کلاینتهای وایفای باید برای زمان دریافت در ستیز باشند و چه نقطه دسترسی و چه کلاینت، میتواند در هر شرایطی روی کانال موجود به مخابره بپردازد. هرچه توان عملیاتی و سرعت انتقال داده بیشتر باشد، به زمان در دسترس کمتری نیاز خواهد بود و بهطور کلی کلاینتهای بیشتری میتوانند متصل و از دسترسی به شبکه بیسیم بهرهمند شوند. تنظیمهای بسیاری وجود دارد که میتوانید کارایی را با پیکربندی آنها افزایش دهید و زمان مورد نیاز را برای ارسال و دریافت اصلاح کنید.
از هدایت باند 5 گیگاهرتز بهره ببرید
برای سبک کردن باند شلوغ 2.4 گیگاهرتزی، سعی کنید کاربران وایفای را به باند بزرگتر و خلوتتر 5 گیگاهرتز کوچ دهید. سعی کنید از نقاط دسترسی دوبانده 802.11n یا 802.11ac استفاده کنید که از هدایت باند (Band Steering) پشتیبانی کند. وقتی این ویژگی در نقاط پشتیبانی تحت پشتیبانی و فعال باشد، کلاینتهای دوبانده به اجبار به باند 5 گیگاهرتزی هدایت میشوند و انتخاب باند برای اتصال به کاربر، به دستگاه یا کاربر محول نمیشود. بیشتر نقاط دسترسی به هنگام دریافت کاوشها و درخواستها در باند
2.4 گیگاهرتزی، فقط به کاوشها و درخواستها در باند 5 گیگاهرتزی پاسخ میدهند و به این ترتیب، کارکرد مذکور را به کار میگیرند.
در کانال 5 گیگاهرتزی کانالهای بسیار بیشتری وجود دارد و امروزه تعداد دستگاههایی که از این باند پشتیبانی میکنند، افزایش یافته است. به این نکته توجه داشته باشید که این کانال به دلیل داشتن فرکانس بالا، گستره محدودتری را پوشش میدهد. بنابراین، برای پوششدهی مطلوب در باند 5 گیگاهرتز باید ارزیابی شبکه بیشتری برای طراحی انجام دهید. اگر پوششدهی 5 گیگاهرتز به اندازه کافی مطلوب نبود، سعی کنید آستانه هدایت باند تحت پشتیبانی نقطه دسترسی را پیکربندی کنید. برخی از نقطههای دسترسی به کاربر اجازه میدهند یک حداقل سطح سیگنال برای کلاینت تعیین کند. این سیگنال قبل از استفاده از هدایت باند توسط کلاینت مورد استفاده قرار میگیرد.
از WPA2 استفاده کنید
اگرچه هر دو نسخه WPA و WPA2 با استانداردهای 802.11n و 802.11ac سازگار هستند، نرخ انتقال داده در WPA به 54 مگابیت در ثانیه محدود است. به هنگام استفاده از استانداردهای جدیدتر بیسیم، باید WPA2 را فقط برای امنیت SSID انتخاب کنید تا حداکثر توان عملیاتی فراهم شود. هر کلاینت قدیمی هم که از امنیت جدید پشتیبانی نمیکند، باید بهروز شود.
تعداد SSID مجازی را درنظر بگیرید
در نظر داشته باشید که به هنگام ایجاد SSID اضافی هر SSID سربار کلی شبکه بیسیم را افزایش میدهد. هر SSID حتی اگر مورد استفاده هم نباشد، باعث افزایش ترافیک مدیریت شبکه میشود. بنابراین، محدود کردن تعداد شبکههای مجازی را در نظر داشته باشید؛ مثلاً یکی برای دسترسی خصوصی و یکی هم برای دسترسی عمومی. اگر هم به جدا کردن سطوح دسترسی خصوصی نیاز داشتید، میتوان این کار را از طریق VLAN دینامیک با استفاده از تأیید اعتبار 802.1X انجام داد.
نرخهای داده سطح پایین را غیرفعال کنید
سعی کنید با غیرفعال کردن نرخهای داده سطح پایین، بستههای داده را (که شامل موارد مربوط به مدیریت هم میشود) مجبور کنید از طریق نرخ بالای داده ارسال شوند و اطمینان یابید که کلاینتها با نرخ داده بالاتری متصل میشوند. همچنین، این امر باعث میشود کلاینتها بهصورت خودکار و با سرعت بیشتر به دنبال نقاط دسترسی بهتر بگردند و متصل شوند.
ـ اگر همچنان کلاینتهای قدیمی 802.11b در شبکه خود موجود دارید، باید به فکر بهروزرسانی یا جایگزینی آنها باشید، ولی هنوز هم میتوانید پایینترین نرخهای داده (1، 2 و 5.5 مگابیت در ثانیه) را غیرفعال و بالاترین نرخ (11 مگابیت) را فعال رها کنید.
ـ اگر هیچ کلاینت 802.11b ندارید، نرخ داده 11 مگابیت در ثانیه و همه نرخهای پایین را غیرفعال کنید.
ـ قاعدتاً باید از کلاینتهای 802.11g پشتیبانی کنید. اگر پوششدهی وایفای شما به اندازه کافی خوب باشد، بهتر است برخی از نرخهای داده پایینتر این استاندارد را غیرفعال کنید: 12، 24، 36 و 48 مگابیت در ثانیه.
پهنای کانالها را درست پیکربندی کنید.
در اکسسپوینتهایی که از کانالهای بزرگتر از 20 مگاهرتزیهای قدیمی پشتیبانی میکنند، بهتر است Auto 20/40 MHz را برای 2.4 گیگاهرتز غیرفعال و فقط از کانالهای 20 مگاهرتز استفاده کنید.
در این کانال، فقط داشتن یک کانال غیرهمپوشان 40 مگاهرتزی امکانپذیر است. بنابراین، کانالهای بزرگتر فقط برای محدودههایی کارآمد هستند که فقط یک نقطه دسترسی یا کانال مورد استفاده قرار میگیرد. در 5 گیگاهرتز امکان استفاده از پهنای کانال بیشتر وجود دارد؛ زیرا طیف فرکانس بیشتری در دسترس است. فقط باید اطمینان یابید که کانالهای مرتبط، باعث ایجاد تداخل میان کانال با شبکههای خودتان یا همسایهها نمیشوند.
زمان مخابره را درنظر بگیرید
کوچک کردن اندازه بستهها یا کم کردن زمانهای مخابره میتواند کارایی را افزایش دهد. به این منظور، میتوانید این تنظیمات را فعال کنید:
ـ Short Preamble Length: برای کوتاه کردن اطلاعات سرصفحه در بستهها، اگر هیچ کلاینت 802.11b ندارید.
ـ Short Slot Time: برای کاهش میزان زمانی که یک دستگاه پس از یک تلاقی صبر میکند، پیش از بازمخابره یک بسته.
ـ Short Guard Interval: برای کمتر کردن زمان میان علائم مخابره شده.
ـ Frame Aggregation: برای صدور اجازه مخابره چند فریم در یک ارسال واحد، ولی به یاد داشته باشید که فعال کردن این تنظیم میتواند باعث به وجود آمدن مشکلات ناسازگاری با آیپد و آیفون شود.
ترافیک برودکست را محدود کنید
ترافیک برودکست میتواند باعث کاهش توان عملیاتی کلی یک شبکه بیسیم نیز بشود؛ بنابراین، برای کاهش این ترافیک به نکتههای زیر توجه کنید:
ـ اگر نیازی به ارتباط کاربر به کاربر نیست، کلاینت بیسیم را ایزوله کنید
تا از برودکست دستگاههای وایفای با یکدیگر جلوگیری شود. دستگاههای وایفای همچنان قادر به ارتباط با کلاینتهای سیمی خواهند بود، ولی امکان ارتباط مستقیم با کلاینتهای بیسیم نخواهد بود.
ـ دامنههای برودکست LAN و WLAN را جدا کنید تا حجم ترافیک برودکست در سمت WLAN کاهش یابد.
وقفه رهنما را تنظیم کنید
چنانکه پیشتر هم اشاره شد، هر نقطه دسترسی برای هر SSID یک بسته رهنما ارسال میکند که شامل اطلاعات اساسی درباره شبکه بیسیم است. نرخ پیشفرض وقفه که بستههای راهنما بر مبنای آن ارسال میشوند، معمولاً 100 میلیثانیه است.
افزایش نرخ وقفه باعث کاهش حجم رهنماها و زمان مورد مصرف آنها میشود، ولی این کار میتواند باعث عوارض جانبی ناخواسته نیز بشود.
بهطور معمول هرچه وقفه کوچکتر باشد، کلاینتها سریعتر متصل میشوند و میان نقاط دسترسی جستوجو میکنند.
بزرگتر بودن وقفه باعث افزایش زمان اتصال کلاینتها و تأخیرهای بلندتر برای کلاینتها در ارسال داده میشود.
چندپارگی و آستانههای RTS را تنظیم کنید
کاهش چندپارگی و نیز آستانه RTS (سرنام Request to Send) میتواند باعث افزایش کارایی در شبکههای بیسیم با تعداد زیاد (دستکم بالای 5 درصد) تلاقی یا تداخل شود. اگر از یک طرف یک نود مخفی موجود بود و از طرف دیگر فاصله کلاینتها بسیار زیاد بود، ابتدا RTS خود را کاهش دهید. شاید بهتر باشد با آستانه حدود 500 بایت آغاز کنید. اگر نودهای مخفی مسئلهای نبودند، با کاهش آستانه چندپارگی شروع کنید. این مورد را نیز میتوانید با آستانه 1000 بایت آغاز کنید.
به ارزیابیهای اضافی شبکه توجه کنید
به این نکته توجه داشته باشید که اگر کاهش آستانههای مذکور مورد نیاز نباشد، میتواند باعث کاهش سرعت شبکه شود. پیشنهاد میکنیم که تغییرهای کوچکی اعمال و امتحان کنید که بهبودی حاصل شد یا خیر.
اگر مشکلات ظرفیت همچنان خودنمایی میکرد، میتوانید علاوه بر تغییر این تنظیمات، به ارزیابیها اضافی شبکه بپردازید. ممکن است دریابید که تغییر سطوح مخابره نقطه دسترسی و مکانهای نقطه دسترسی به کوچکتر کردن اندازه سلول کمک میکند و شما را قادر میسازد نقاط دسترسی بیشتری در محدوده مورد نظر قرار دهید. همچنین، به پیکربندیهای دیگر شبکه که ظرفیت را تحت تأثیر قرار میدهند توجه کنید؛ از جمله یک محدوده بسنده DHCP.
منبع شبکه