[Sanji]

با اين كتاب به لذت فراخي از خواندن داستانهاي كوتاه رسيدم. آن قدر داستان هاي گاوالدا "خودش" هستند كه انگار هيچ تلاشي براي نوشتن آن ها به كار نبرده تا تصنعي به نظر برسند و البته در داستان آخر به نام "سرانجام" اين به اوج خودش مي رسد چون ديگر اين خود نويسنده است كه دارد از خودش مي گويد. در هر داستان تلخي اي گزنده،‌ طنز، نقطه اوج و خلاصه باورپذيري به اندازه كافي وجود دارد تا از آن ها به راحتي نگذري و هيچ چيز را هم در مورد سوژه ها نمي تواني پيش بيني كني و اين خيلي عالي است.