تمبک را بطور خوابیده روی پای چپ می نوازند و از هر دو دست در نواختن آن استفاده می کنند. البته باید متذکر شویم نوازندگانی نیز هستند که تمبک را روی پای راست خود قرار می دهند. قدمت این ساز به پیش از اسلام می رسد و جزء قدیمی ترین سازهای ایرانی محسوب می شود. در نوازندگی ساز تمبک از تکنیک هایی مانند « ریز » « پلنگ » ، « تم » ، « بک » می توان یاد کرد.

تکنیک های نوازندگی ساز تمبک و همچنین جایگاه این ساز در چند دهه اخیر دچار پیشرفت قابل توجهی شده تا حدی که امروزه بعنوان ساز تکنواز و مستقل حضور خود را ثابت کرده و این پیشرفت ها شاید بیش از هرکس دیگر مرهون حمایت ها و زحمات سه تن از اساتید این ساز بنام های: حسین تهرانی، بهمن رجبی، نوید افقه است. در این میان حسین تهرانی را پدر تمبک می دانند. از نوازندگان برجسته تمبک می توان به حسین تهرانی، جهانگیر ملک، امیر ناصر افتتاح، محمد اسماعیلی، مرتضی عیان، ناصر فرهنگفر، داریوش زرگری، بهمن رجبی، پژمان حدادی و نوید افقه اشاره کرد.